Het Pso-model (Psoriasis) is een cruciaal hulpmiddel op het gebied van dermatologisch onderzoek, met name voor het begrijpen en ontwikkelen van behandelingen voor psoriasis. Psoriasis is een chronische auto-immuunhuidziekte die wordt gekenmerkt door rode, jeukende en schilferige plekken. De Het Pso-model , dat verschillende diermodellen omvat, helpt onderzoekers de ziekte in een gecontroleerde omgeving te simuleren om de mechanismen ervan te bestuderen en mogelijke behandelingen te testen.
Psoriasis begrijpen
Psoriasis is een complexe huidziekte die miljoenen mensen wereldwijd treft. Het manifesteert zich als uitslag met jeukende, schilferige plekken, meestal aangetroffen op de knieën, ellebogen, romp en hoofdhuid. Er wordt aangenomen dat de aandoening een probleem is met het immuunsysteem, waarbij huidcellen sneller groeien dan normaal. Deze snelle vernieuwing van cellen resulteert in de droge, schilferige plekken die kenmerkend zijn voor Psoriasis.
Symptomen en oorzaken
De belangrijkste symptomen van psoriasis zijn onder meer:
Rode plekken op de huid bedekt met dikke, zilverachtige schubben
Droge, gebarsten huid die kan bloeden
Jeuk, branderig gevoel of pijn
Verdikte of geribbelde nagels
Gezwollen en stijve gewrichten
De exacte oorzaak van Psoriasis is nog niet volledig bekend, maar er wordt aangenomen dat er sprake is van een combinatie van genetische, omgevings- en immuunsysteemfactoren. Het immuunsysteem valt per ongeluk gezonde huidcellen aan, waardoor de productiecyclus van huidcellen wordt versneld.
Pso-modellen in onderzoek
Pso-modellen zijn essentieel voor het bestuderen van de pathofysiologie van psoriasis en het testen van nieuwe behandelingen. Deze modellen gebruiken dieren, zoals muizen en niet-menselijke primaten (NHP's), om de symptomen en mechanismen van de ziekte te repliceren. Hier zijn enkele van de belangrijkste Pso-modellen die in onderzoek worden gebruikt:
IMQ-geïnduceerd NHP-psoriasismodel
Het IMQ (Imiquimod) geïnduceerde NHP Psoriasis-model is een van de meest gebruikte modellen. Imiquimod is een Toll-achtige receptoragonist die een immuuncomplex vormt met endogene moleculen. Wanneer het wordt geïnduceerd, induceert de interactie met TLR (Toll-like receptoren) de productie van type I IFN-α, wat leidt tot psoriasisachtig huidletsel. Dit model toont erytheem, schilfering en verdikking van de klinische symptomen in de huid, vergelijkbaar met die van mensen Psoriasis.
IL-23 geïnduceerd muizenpsoriasismodel
In dit model induceert IL-23 CCR6+ γδ T-cellen, die een cruciale rol spelen bij psoriasisachtige huidontsteking bij muizen door IL-17A en IL-22 te produceren. De intradermale injectie van IL-23 vertegenwoordigt een mechanistisch muizenmodel dat de activering recapituleert van kritische routes die verband houden met de pathofysiologie van psoriasis, zoals de productie van IL-17 en antimicrobiële middelen, naast epidermale en dermale ontstekingen.
IL-23+IMQ geïnduceerd muizenpsoriasismodel
Dit model combineert IL-23 en IMQ om psoriasisachtige symptomen bij muizen te induceren. IL-23 induceert CCR6+ γδ T-cellen, terwijl IMQ een immuuncomplex vormt met endogene moleculen, wat leidt tot de productie van type I IFN-α. Dit combinatiemodel wordt gebruikt om de synergetische effecten van deze twee middelen bij het induceren van psoriasis te bestuderen.
IL-23+IL-36 geïnduceerd muizenpsoriasismodel
In dit model worden IL-23 en IL-36 gebruikt om psoriasisachtige symptomen te induceren. IL-36 induceert de productie van CXCL1 en CCL20 uit keratinocyten en fibroblasten, waardoor neutrofielen en T-cellen worden aangetrokken. IL-36 reguleert ook de expressie van keratinocytmitogenen en induceert de productie van IL-36 op autocriene wijze. Het vrijgekomen IL-36 reguleert de productie van IL-23 uit geactiveerde dendritische cellen (DC's), wat leidt tot verdere proliferatie en chemokine-inductie van keratinocyten.
IMQ-geïnduceerd muizenpsoriasismodel
Vergelijkbaar met het NHP-model induceerde de IMQ muizen Het psoriasismodel maakt gebruik van Imiquimod om psoriasisachtige symptomen te veroorzaken. Het is bekend dat lokale IMQ-behandeling psoriasis kan verergeren bij behandelde patiënten, zowel op de lokale plaats van de IMQ-behandeling als distaal. Bij muizen induceert lokale IMQ een psoriasisachtige ziekte en wordt op grote schaal gebruikt om basismechanismen en farmacologische werkzaamheid te bestuderen.
Belang van Pso-modellen
Pso-modellen zijn om verschillende redenen van onschatbare waarde in dermatologisch onderzoek:
Ziektemechanismen begrijpen : deze modellen helpen onderzoekers de onderliggende mechanismen van psoriasis te begrijpen, inclusief de rol van het immuunsysteem en genetische factoren.
Behandelingen testen : Pso-modellen worden gebruikt om de werkzaamheid en veiligheid van nieuwe behandelingen te testen voordat ze bij mensen worden getest. Dit helpt bij het identificeren van mogelijke bijwerkingen en het bepalen van de juiste doseringen.
Nieuwe therapieën ontwikkelen : door de effecten van verschillende behandelingen te bestuderen Pso-modellen kunnen onderzoekers nieuwe therapieën ontwikkelen die zich richten op specifieke trajecten die betrokken zijn bij psoriasis.
Verbetering van bestaande behandelingen : Pso-modellen kunnen ook worden gebruikt om bestaande behandelingen te verbeteren door manieren te identificeren om de werkzaamheid ervan te vergroten of de bijwerkingen ervan te verminderen.
Conclusie
Het Pso-model is een cruciaal hulpmiddel in de strijd tegen psoriasis. Door de symptomen en mechanismen van de ziekte bij dieren na te bootsen, kunnen onderzoekers een dieper inzicht krijgen in psoriasis en effectievere behandelingen ontwikkelen. Naarmate het onderzoek vordert, zullen deze modellen een essentiële rol spelen bij het verbeteren van de levens van mensen die getroffen zijn door deze chronische huidaandoening.
