瘙痒
خارش
● علائم و علل
خارش به عنوان یک احساس ناخوشایند تعریف می شود که میل به خاراندن را تحریک می کند. مدتهاست که مشخص شده است که برخی از بیماریهای سیستمیک باعث خارش میشوند که شدت آن از یک مزاحم خفیف تا یک وضعیت غیرقابل درمان و ناتوان کننده متغیر است. خارش عمومی را می توان بر اساس بیماری زمینه ای به دسته های زیر طبقه بندی کرد: خارش کلیوی، خارش کلستاتیک، خارش خونی، خارش غدد درون ریز، خارش مربوط به بدخیمی، و خارش عمومی ایدیوپاتیک.
خارش یا خارش بیشتر با یک اختلال پوستی اولیه مانند خشکی پوست، درماتیت آتوپیک، فوران دارویی، کهیر، پسوریازیس، حمله بندپایان، ماستوسیتوز، درماتیت هرپتیفورمیس یا پمفیگوئید همراه است. با این حال، هنگامی که یک بیماری پوستی اولیه را نمی توان به عنوان علت خارش شناسایی کرد، باید به دنبال یک علت سیستمیک یا نوروپاتیک بود. بیمارانی که علائم بیماری پوستی اولیه را ندارند باید ارزیابی کاملی از علل سیستمیک احتمالی خارش داشته باشند.

Cevikbas F، Lerner EA. فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی خارش. Physiol Rev. 2020 ژوئیه 1; 100 (3): 945-982. doi: 10.1152/physrev.00017.2019. Epub 2019 Dec 23. PMID: 31869278; PMCID: PMC7474262.
● مدلها در محل 【تاریخ➡مدلها】
| ● مدل خارش ناشی از IL-31 و زخم C57BL/6 【مکانیسم】ترمیم زخم پوستی با احساس ناخوشایند خارش همراه است. دانشمندان مکانیسمهای زیربنایی این نوع خارش را بررسی کردند و بر نقش عوامل محلول آزاد شده در طول بهبودی تمرکز کردند و مقادیر بالایی از اینترلوکین 31 (IL-31) را در بافت زخم پوست در طول اوج پاسخهای خارش دریافتند.
|
| ● مدل خارش ناشی از C57BL/6 AEW 【مکانیسم】 درمان با حلال آلی و آب یا قرار گرفتن در معرض در یک محیط خشک می تواند سد را با از دست دادن اجزای آبی از جمله اسیدهای آمینه، α-هیدروکسیلات، پیرولیدون کربوکسیلات و اوره مختل کند. مدل تجربی اختلال مانع پوستی با درمان با محلول آلی یا سورفکتانت نشان داده شده است. درمان موش با آب به دنبال استون و دی اتیل اتر (AEW) به طور قابل توجهی باعث افزایش خراش خود به خودی شد.
|
خارش
● علائم و علل
خارش به عنوان یک احساس ناخوشایند تعریف می شود که میل به خاراندن را تحریک می کند. مدتهاست که مشخص شده است که برخی از بیماریهای سیستمیک باعث خارش میشوند که شدت آن از یک مزاحم خفیف تا یک وضعیت غیرقابل درمان و ناتوان کننده متغیر است. خارش عمومی را می توان بر اساس بیماری زمینه ای به دسته های زیر طبقه بندی کرد: خارش کلیوی، خارش کلستاتیک، خارش خونی، خارش غدد درون ریز، خارش مربوط به بدخیمی، و خارش عمومی ایدیوپاتیک.
خارش یا خارش بیشتر با یک اختلال پوستی اولیه مانند خشکی پوست، درماتیت آتوپیک، فوران دارویی، کهیر، پسوریازیس، حمله بندپایان، ماستوسیتوز، درماتیت هرپتیفورمیس یا پمفیگوئید همراه است. با این حال، هنگامی که یک بیماری پوستی اولیه را نمی توان به عنوان علت خارش شناسایی کرد، باید به دنبال یک علت سیستمیک یا نوروپاتیک بود. بیمارانی که علائم بیماری پوستی اولیه را ندارند باید ارزیابی کاملی از علل سیستمیک احتمالی خارش داشته باشند.

Cevikbas F، Lerner EA. فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی خارش. Physiol Rev. 2020 ژوئیه 1; 100 (3): 945-982. doi: 10.1152/physrev.00017.2019. Epub 2019 Dec 23. PMID: 31869278; PMCID: PMC7474262.
● مدلها در محل 【تاریخ➡مدلها】
| ● مدل خارش ناشی از IL-31 و زخم C57BL/6 【مکانیسم】ترمیم زخم پوستی با احساس ناخوشایند خارش همراه است. دانشمندان مکانیسمهای زیربنایی این نوع خارش را بررسی کردند و بر نقش عوامل محلول آزاد شده در طول بهبودی تمرکز کردند و مقادیر بالایی از اینترلوکین 31 (IL-31) را در بافت زخم پوست در طول اوج پاسخهای خارش دریافتند.
|
| ● مدل خارش ناشی از C57BL/6 AEW 【مکانیسم】 درمان با حلال آلی و آب یا قرار گرفتن در معرض در یک محیط خشک می تواند سد را با از دست دادن اجزای آبی از جمله اسیدهای آمینه، α-هیدروکسیلات، پیرولیدون کربوکسیلات و اوره مختل کند. مدل تجربی اختلال مانع پوستی با درمان با محلول آلی یا سورفکتانت نشان داده شده است. درمان موش با آب به دنبال استون و دی اتیل اتر (AEW) به طور قابل توجهی باعث افزایش خراش خود به خودی شد.
|