دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن

دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن

● علائم و دلایل  

دژنراسیون ماکولا وابسته به سن بر گیرنده های نور، اپیتلیوم رنگدانه شبکیه، غشای بروخ و کوریوکاپیلاریس (داخلی ترین لایه مشیمیه) در ماکولا، بخش مرکزی شبکیه که مسئول دید واضح است، تأثیر می گذارد. AMD یک بیماری چند عاملی مرتبط با افزایش سن، حساسیت ژنتیکی و عوامل خطر محیطی است. تغییرات مرتبط با افزایش سن شامل افزایش مقاومت، کمیاب شدن و از دست دادن کوریوکاپیلاریس، رسوب چربی و لیپوپروتئین در غشای بروخ و کاهش تراکم گیرنده نوری است. در AMD، این تغییرات همراه با التهاب مزمن، تغییر رسوب چربی و لیپوپروتئین، افزایش استرس اکسیداتیو و اختلال در نگهداری ماتریکس خارج سلولی، منجر به تشکیل رسوبات خارج سلولی حاوی لیپیدها، مواد معدنی یا پروتئین ها، یعنی دروسن، ضایعات بارز AMD اولیه و متوسط ​​می شود. پیشرفت AMD با پیشرفت گیرنده نوری و دژنراسیون اپیتلیوم رنگدانه شبکیه مشخص می‌شود که شامل مهاجرت سلول‌های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه از اتصال اولیه‌شان در غشای Bruch به لایه‌های داخلی‌تر شبکیه است. حساسیت ژنتیکی نقش مهمی در علت شناسی AMD ایفا می کند. مطالعات ارتباط گسترده ژنوم ژن‌های دخیل در مسیرهای بیولوژیکی را گزارش کردند که شامل التهاب و ایمنی، متابولیسم و ​​انتقال لیپید، استرس و سمیت سلولی، و حفظ ماتریکس خارج سلولی به ترتیب با AMD، 7 با 2 جایگاه اصلی، CFH8-11 و ARMS2-HTRA1 مرتبط است. دود سیگار یکی از عوامل خطرزای محیطی گزارش شده سازگارترین AMD است.

JAMA.2024;331(2):147-157.doi:10.1001/jama.2023.26074